Πού το πάει επιτέλους η νπ-ΔΗΑΡΙ;

Πουθενά δεν το πάει, απλά μιλάει βάσει μιας λογικής. Πες ότι εσύ είσαι καβατζωμένος στο Μαθηματικό, γνήσιο τέκνο του ορθολογισμού, Ερμής (τυχαίο;) του Πραξιτέλη και τα τοιαύτα. Μια μέρα μπαίνει στο δρόμο σου η φώτιση του Ποσαδισμού και σου λέει "Πάμε!". Εσένα η ζωή σου τώρα αρχίζει από την αρχή. Και θα δημιουργήσεις μια διαπλανητική ερμηνεία του μαρξιστικού έργου, πολύ πιο υλιστική από τη Φρανκφούρτη, πολύ πιο ταξιδεμένη από τον Γκιούλιβερ. Γαμώ να πούμε, και άμα σε πάει εντάξει, άμα μπάζει από βιολογισμό όμως; Μη φοβού, είμαστε και στα 2030, είναι οι εκεί σύντροφοι (εκ Έρια Φίφτι Ουάν) άνθρωποι που θα σε πουν παίξε συνετά ή θα σε πουν παίξε, εγώ είμαι εδώ; Θα σε πουν παίξε, εγώ είμαι εδώ.

Αλλά τελειώνει η πίστωση χρόνου, σκάνε οι ΖΧ-451 οπλοζωσμένοι, ο κόσμος χάνει την εμπιστοσύνη του, σε έχουν διώξει και από το κόμμα, το κίνημα μοιάζει νεκρό άμα τη γεννέσει του, κατεβαίνεις Θεσσαλονίκη για επανασχεδιασμό. Το 'χεις ρίξει στο ντουφέκια τοξοπλάσματος και στους διαλυτές συννέφων, αλλά προκύπτει νέο ζήτημα. Πολιτικό. Η συντρόφισσα runtimerror351 είναι της παντρειάς, θέλει γάμους κι ιστορίες, θέλει να φύγει μακριά από το κόμμα, είμαι πολύ μεγάλη για Επανάσταση Θανάση. Νοικιάζεις ρετιρέ στο Πανόραμα, τρώτε στα καλά μαγαζιά. Πίσω σου έχεις αφήσει ταξικές σχέσεις, κοινωνικές συνθήκες, άρρωστη αδερφή και γέρο πατέρα, πεινάνε. Αποτρελαίνεσαι και θαρρείς πως κατάγεσαι κι εσύ από εξωγήινους, πως σε κυνηγούν οι Ροκφέλερς, πως βλέπεις τη Φωτούλα και το Διονυσάκη να ζητιανεύουν στα τραπέζια, με δυο στόματα ο καθένας, 6 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά και βάλε.

Η συντρόφισσα αυτή είναι κάπου από Αφροδίτη, Δία, μια χαρά άμα είσαι κι εσύ από Γλυφάδα ή φάληρο, πολύ καλό για να γνωρίσεις κόσμο πολύ καθωσπρέπει μακριά από κομμούνες και γυναίκες πωλητών μεταχειρισμένων αμαξιών στο Οχάιο αλλά άμα σκουρύνουν τα πράματα και κάνει έτσι ο Ίβιτς και πέφτει δήθεν στη μεγάλη περιοχή και ζητάνε οι γαύροι πέναλντυ, πετάγεται κι αυτή και λέει πέναλντυ. Και 'συ αντί να την πνίξεις, αντί να τα ρίξεις στον διαιτητή, στον Κόκκαλη, στους χαμουτζήδες, στο σύστημα, στο κράτος, στην αστική τάξη, όπου στον πούτσο θες πάς και τα ρίχνεις στις ίδιες σου τις λαϊκές καταβολές. Κι εκεί κάπου αντιλαμβάνεσαι, θυμάσαι, καταλαβαίνεις. Γιατί ο Φοίνικας δεν πεθαίνει, ξαναγεννιέται μονάχα.

500 χρόνια διαφωτισμού ξέρωγω, 100 χρόνια κομμουνισμού, επαναστάσεις, αντεπαναστάσεις, κομμούνες, πλακομμούνες, παρτούζες, ψαλιδάκια, κεφαλιές ψαράκια και σου λένε, με μια ανάλυση καφενείου εδώ που τα λέμε ότι πρέπει να φτιάξουμε πρώτα τον πλανήτη μας και μετά να κοιτάξουμε τους άλλους. Και γυρίζει την πλάτη στο διαπλανητικό εμπόριο και στις γαλαξιακές εξελίξεις. Και βασίζει ολόκληρη Επαναστασάρα στην ανθρώπινη χαρακτηροδομή. Και τρελαίνεσαι. Γίνεσαι πρωτοσύγκελος, αρχικατής και επαναστρατεύεσαι στο κίνημα. Είσαι μαζί μας, στο πλευρό μας ξανά.

Ε και 50 χρόνια μετά σκάει ο κάθε καραγκιοζάκος και πάει να βασίσει τώρα ανάλυση για το μέλλον του κινήματος μη λαμβάνοντας υπόψη το διαπλανητικό ζήτημα. Και τσινάει άμα του πούμε τίποτα για το παραλήρημα με τίτλο "Άνθρωπος, Η Μόνη Ζωή" γιατί λέει έχει σημαδέψει αυτόν και το Δημήτρη τον Πεταλούδα. Ε όχι αντράκομ' δεν είναι μεγάλο έργο, είναι λυπηρό να το διαβάζεις, είναι ανούσιο, ρηχό και απ' αυτά που τα βάζουν στο μάθημα της έκθεσης στο Γυμνάσιο, βγαλμένο από πάσης φύσεως πλανητιστές και παρόμοιας φύσης προπαγανδιστές.. Και το πασάρεις για σοβαρό ανάγνωσμα κιόλας;

Ε θα ...τρελαθούμε τελείως μου φαίνεται!

Η ΠΕΤΡΑ ΑΠ' ΤΑ ΝΤΑΜΑΡΙΑ ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΛΙΝΑΡΙ

ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΕΔΕΙΞΑΝ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΑΡΗ